आरक्षणाची चोरी - संचिता सातवी

या आरक्षणाची पण आपली एक वेगळीच दैना आहे. कारण आरक्षणाची सुद्धा चोरी होवू लागलीय.

दागिन्यांची चोरी, पैशांची चोरी ऐकली होती. पण..आरक्षणाची चोरी...? होय.आरक्षणाची चोरी.!  ऐकून धक्का बसला ना ..? 

"बस झाले आता! आदिवासींना आरक्षण देणे  बंद करा ... !" असे म्हणणारा एक गट आहे तर 'आदिवासींना ५० वर्षापूर्वीचा पुरावा सादर करणे बंधनकारक आहे" असे म्हणणारा कायदा बंद करा" 

असे म्हणणारा दुसरा गट आहे . आणि या गटांच्या लढायित एक तिसराच ज्याचा या कोणत्याही लढायीशी संबंध नाही असा गट खोटी कागदपत्रे सादर करून स्वताला आदिवासी म्हणवून घेवून, आदिवासींच्या नोकऱ्या आणि सवलती लाटून मजा मारतोय .... आणि ज्या तळागाळातल्या, गरजू आदिवासीला हे आरक्षण लागू होतेय, जे या आरक्षणाचे खरे दावेदार आहेत त्यांना मात्र असले काही आरक्षण संविधानाने आपल्याला दिलेय याची पुसटशी कल्पनाही नाही......या गरजूंच्या तोंडाचा घास पळविणे म्हणजेच आरक्षणाची चोरी करणे. आणि अशी चोरी करणारे आणि त्यांना खोटी कागदपत्रे मिळवून देण्यास मदत करणारे अधिकारी हे दोन्हीही सारखेच गुन्हेगार आहेत. खरे तर आदिवासींच्या विकासाचा दर्जा सुधारावा .त्यांची शैक्षणिक ,आर्थिक दृष्ट्या प्रगती व्हावी यासाठी हे आरक्षण आदिवासींना संविधानाने दिले .पण आजतागायत आदिवासींची परिस्थिती होती तशीच आहे .जे काही सुशिक्षित आदिवासी या आरक्षणाचा फायदा घेवून पुढे आले त्यांनी समाजाकडेच पाठ फिरवली. आणि याचाच फायदा बोगस आदिवासींनी घेवून आदिवासींच्या तोंडाचा घास हिसकावून खायला सुरवात केली व आज हे प्रमाण इतके वाढलेय कि आज जवळ जवळ १ लाखापेक्षा जास्त नोकऱ्या ह्या बोगस आदिवासींनी लाटल्यात.इतकेच काय तर आदिवासी चे जात प्रमाणपत्र मिळविण्यासाठी पैशांचा प्रसंगी ताकदीचा व प्रलोभानाचा वापर करून हि कागद पत्रे मिळवली जाताहेत . ज्या परिस्थितीने पछाडलेल्या ,गरजू आदिवासींना हे आरक्षण लागू होते, त्यावर आज केवळ सधनच नाही तर श्रीमंत व अतिश्रीमंत पांढरपेश्यांनी आज बोगस कागदपत्रे सादर करून आदिवासींच्या नोकऱ्या लाटत आहेत. .केवळ नोकऱ्या व सवलती मिळविण्यासाठी स्वताला आदिवासी म्हणत आहेत .याला चोरी नाही तर काय म्हणायची ...? एरवी ज्या आदिवासी समाजाला अंधश्रद्धाळू ,गरीब, पिछाडलेले ,व्यसनाधीन म्हणवणारे हे लोक नोकऱ्या व सवलतींसाठी मात्र स्वताला आदिवासी(कि बोगस ) म्हणवून घेवू लागलेत .एरवी गरीब आदिवासींकडून गड्यांची कामे करवून घेणारे हे आज स्वताला या समाजाचा हिस्सा म्हणवू लागलेत.काय म्हणावे या वृत्तीला. केवळ फायद्यासाठी स्वताची जात सोडून स्वताला दुसऱ्या जातीचा म्हणवणारा मनुष्य हा किती कृतघ्न व मतलब साधू आहे हे कळते. असा मनुष्य स्वताच्या समाजाशी इमान राखत नाही, तो आपला काय उद्धार करणार....? मग यांना कुणी अधिकार दिला आदिवासी म्हणवून घेवून आमच्या नोकऱ्या पळविण्याचा ...? यापेक्षा प्राणी बरे जे इतर ठिकाणी खायला जास्त मिळत असले तरी मालकाला सोडून जात नाहीत, मालकाशी इमान राखतात. यांना माहित तरी आहे का कि आदिवासी म्हणजे काय, त्यांची संस्कृती ,त्यांची भाषा काय आहे ते...? अरे हो... पण हे कुठे आदिवासींवर पी एच.डी करताहेत, यांना तर फक्त आपल्या नोकऱ्या हव्यात. मग आदिवासी जगो वा मरो ..आपल्याला त्याच्याशी काय करायचेय, नाही का...?' यांना तर हेही ठावूक नाही कि खरा आदिवासी कधीच बेईमानी करीत नाही मग तुम्ही कोण स्वतःला आदिवासी म्हणविणारे ..? आदिवासींच्या मानगुटीवर बसलेले हे नवीन भूत म्हणजे बोगस आदिवासी ! आता हा काय प्रकार आहे ..? बोगस माल, बोगस कागदपत्रे ऐकले होते पण हा बोगस आदिवासी काय प्रकार आहे बुवा ...? मग खरे आदिवासी कोण...? आम्ही जे ५० वर्षापूर्वीपासून आदिवासी असल्याचा पुरावा बाळगणारे कि ते ज्यांनी संबंधित अधिकाऱ्यांना घूस चारून आदिवासी असल्याचा खोटा दाखला मिळवलाय ते...? कोण खरे आदिवासी आणि कोण बोगस हे कसे ओळखावे...? कारण हे बोगस लोक नोकऱ्या मिळवण्यासाठी स्वतःला आदिवासी म्हणवून घेताहेत आणि आपण खरे आदिवासी म्हणून नोकऱ्या मिळवलयात पण समाजाकडे तर दोघांनी पण पाठ फिरवली न ...? मग आपण खरे आदिवासी कसे...?

आपण तर खरे आदिवासी ना...! मग आपल्या नोकऱ्या लाटणाऱ्या या बोगस चोरांविरुद्ध आपले रक्त का खवळत नाही ...? का "आपल्याला आरक्षण मिळाले बस झाले ,आता तुम्ही काहीही करा" असा जर विचार करत असाल तर आपल्या मुलाबाळांचा ,लहान भावंडांचा विचार करा.

परंतु असेही नाही कि या बोगस लोकांना घरी बसून चार शिव्या दिल्या कि झाली आपली जबाबदारी पूर्ण!.नाही.कारण आपण ज्या अर्थी आदिवासी म्हणून सवलती घेतल्या त्या अर्थी या समाजाचे ऋण आपण फेडायलाच हवे अन्यथा या आरक्षणाचा लाभ घेण्याचा अधिकार आपल्याला नाही. आज कितीतरी सुशिक्षित आदिवासींनी या सवलतींचा लाभ घेतलाय व स्वतःची प्रगती करून घेतलीय . परंतु जेव्हा प्रश्न येतो समाजाच्या प्रगतीचा तेव्हा मात्र समाजाकडे पाठ फिरवलीय

आणि विशेष म्हणजे या गोष्टीचे ना आपल्या तरुणांना गांभीर्य वाटतेय ना आपल्या आमदार, खासदारांना! सर्वच्या सर्व मुग गिळून गप्प बसलेत. जर हे असेच चालू राहिले ना तर आज आरक्षणाची चोरी होतेय, पण उद्या आपले अस्तित्वच चोरीला जायला वेळ नाय लागणार.
घरात चोरी होत असताना चोराला "चोरी करू नकोस' म्हणून विनंती करायची कि त्याच्या मुसक्या बांधायच्या , हे आता तुम्हीच ठरवा!

काहींनी तर स्वतःला आदिवासी म्हणवून घ्यायला पण लाजा वाटू लागल्यात मग बोगस आदिवासी आणि आपण (जे खरे आदिवासी असण्याचा दावा करतात) यांच्यात फरक काय..? काय विरोधाभास आहे आणि हा..कि एकीकडे ज्यांचा काही संबंध नाही आदिवासींशी ते स्वतःला आदिवासी म्हणवून घेताहेत आणि एकीकडे जे आदिवासी आहेत ते स्वतःला आदिवासी म्हणवून घेण्यास नकार देताहेत.पण आरक्षण, सवलती मात्र दोघांनाही हव्यात .खरेच आज प्रश्न पडतोय कि" खरे आदिवासी कोण आणि बोगस कोण ..?' "जे खोटे दाखले मिळवून नोकऱ्या लाटणारे कि, जे खरे असून आरक्षण घेवून गप्प बसणारे,,,!' कारण हे दोघेही समाजाला घातकच नाही का...? नाही म्हणायला समाजाचे ऋण प्रामाणिकपणे फेडणारे आहेत पण ते केवळ हाताच्या बोटावर मोजण्या इतकेच .आणि त्यांना हातभार लावणारेही तुरळकच !

Svayatt Adivasi Jilha Kruti Samiti

Facebook Page : https://www.facebook.com/pages/Swayatt-Adivasi-Jilha-Kruti-Samiti-Thane/148205415349487

Event Page : https://www.facebook.com/events/571805982838534/

आदिवासींच्या विकासातील प्रगत आदिवासींची भूमिका

आदिवासींच्या विकासातील प्रगत आदिवासींची भूमिका

जंगलातील फळे, फुले, कंदमुळे आणि शिकार यावर आपली उपजीविका भागवणारा आदिवासी समाज काही प्रमाणात चाकोरीच्या बाहेर जाऊन आपले जीवन जगू लागला आहे.त्याचेच एक उदाहरण म्हणजे आज आदिवासी समाज आणि संस्कृतीचे दर्शन जगाला करून देण्यासाठी अनेकजण पुढे येत आहेत. अनेक पुस्तके, मासिके, वर्तमानपत्रे, इत्यादींमधून अनेकवेळा वेगवेगळे लेख, कविता छापून येतात. त्यातच भर म्हणजे फेसबुकवर सुद्धा आदिवासी संस्कृतीशी निगडीत अनेक ग्रुप आहेत.

देशाच्या एकूण लोकसंखेच्या ८.२ % असलेला हा आदिवासी समाज एका संपन्न लोकपरंपरेचा एक भाग आहे. परंतु इंग्रजांच्या आगमनानंतर आदिवासी जमातींच्या स्वायत्त, संपन्न आणि स्वच्छंद जगण्यावर अनेक बंधने आली. स्वातंत्र्यानंतर गोर्या साहेबांच्या जागी आलेल्या देशी साहेबांनीसुद्धा आदिवासिंचे जगणे असह्य केले. परिणामी आज १० कोटींहून अधिक असलेले आदिवासी आपले स्वत्व हरवून बसले आहेत.

आधुनिकीकारानाच्या, प्रगतीच्या आणि जागतीकरनाच्या नावाखाली आजचा समाज आदिवासिंचा मूळ धर्म, संस्कृती, कला, नृत्य, वाद्य, औषधोपचार अशा सर्व मौलिक गोष्टींचा त्याग करत आहोत. मूळ आदिवासींना प्रगतीचा पुढचा टप्पा म्हणजे पांढरपेशा वर्गासारखे जीवन जगणे असे वाटते, तर अन्य समाजाला या हरवत चाललेल्या आदिवासिपणाची पर्वा नाही असे चित्र आज देशातील सर्वच आदिवासीबहुल भागात दिसतेय. देशभर विखुरलेल्या आदिवासी जमातींमध्ये होत असलेल्या या सामाजिक आणि सांस्कृतिक स्थित्यंतराचे परिणाम भयंकर आहेत.

आदिवासींचा विकास करताना त्यांचे आदिवासीपण जपण्याचा प्रयत्न झाला पाहिजे. अन्यथा न्यूझीलंड, कॅनडा, ऑस्ट्रेलिया, व अमेरिकेतील आदिवासी जसे म्युझियममध्येच पाहायला मिळतात, तशी अवस्था आपल्याकडेही होईल कि काय अशी भीती वाटते.

आज प्रगत आदिवासी बांधवांनी आपल्या आदिवासी लोकांना प्रेम, सम्मान, सहानुभूती, शिक्षण, मार्गदर्शन दिले केले पाहिजे. या आपल्या समाज बांधवांना आपले प्रेम, सम्मान, सहानुभूती, शिक्षण, मार्गदर्शनाची आवश्यकता आहे. जर आपण त्यांच्याबरोबर मैत्रीपूर्ण संबंध निर्माण केले तर ते खूपच आनंदी होतील. जर अशी मानाशिकाता देशातील १० करोड आदिवासींची निर्माण झाली तर हजारो वर्षापूर्वीचा सुवर्णकाळ पुन्हा यायला उशीर होणार नाही.

Raajoo Lakshaman Thokal

Warli Art Foundation - Artist Registration

आदिवासी वारली चित्रकला । चित्रकार नोंदणी अर्ज

आदिवासी संस्कृती आणि परंपरा आपली ओळख आहे, आजही जागा पुढे आदर्श आहे. आपली ओळख टिकवून आदिवासी चित्रकलेचा जगाच्या पाठीवर प्रसार करण्याकरिता आदिवासी समाजातूनच प्रयत्न झाले पाहिजेत, त्यासाठी आपण आदिवासी समाजातील एकात्मता आणि एकता वाढवून प्रयत्न करूयात. आदिवासी समाजाला आणि आदिवासी कलाकारांना मेहनतीचा योग्य मोबदला मिळावा या साठी एकत्रित प्रयत्न करूयात. संपर्कात या

Please submit online form at : http://www.warli.in/2013/01/warli-art-foundation.html

Tribal Youth Leadership Program - 2013

आदिवासी समाजाच्या एकात्मतेसाठी, युवा पिढीत आणि आदिवासी समाजाचे नेतृत्व घडविण्यासाठी एक लहानसा प्रयत्न, आपले अभिप्राय आणि सूचना अपेक्षित आहेत 

गेल्या वर्षी प्रमाणे या वर्षी पण आपण कार्यक्रमाचे आयोजन करीत आहोत. 

रूपरेषा : 

• दिवस : 3 दिवस निवासी कार्यक्रम 
• ठिकाण : डहाणू तालुका 
• अपेक्षित : आदिवासी युवक आणि युवती  

विषय: 

१) आदिवासी समज पुढील समस्या 

२) आदिवासी समाजाचे नेतृत्व 

३) आदिवासी समाजाचे वैभव व समृद्ध परंपरा 

४) आदिवासी विकासातील दिपस्थंभ 

५) आदिवासी विकासाच्या उपाय योजना 

६) आदिवासी समाजाचे भविष्य आणि आदिवासी नेतृत्व 

सदराचा कायर्क्रम आपण आपल्या परिसरात पण अयॊजित करावा अशी अपेक्षा आहे, जेणे करून आदिवासी समाज संघटीत करण्यास हातभार लागेल.

Few details about program :
All participants, please register yourself at www.event.adiyuva.in

#Name : AYUSH | Tribal Youth Leadership Program 2013 
#Date : 18/05/2013 ~ 20/05/2013 
#Event Type : 3 Days Residential Program (3days + 2 Nights) 
#Venue : Kasa, Taluka Dahanu, Dist Thane, Maharashtra
# Mode Of Instruction : Marathi, Local Tribal Language, (English & Hindi Documentaries)
# Participants : Male + Female (Max. 50)
# Registration : www.event.adiyuva.in  (or sms to 09246 361 249)
# Sponsorship : Top 30 Participants will be Sponsored (If Approved)
# FB Event page : https://www.facebook.com/events/466141423457187/?context=create
#Note : Please invite your friends to Participate in this event 

Who is to Blame for Tribal Backwardness ?

India has been home to tribals since time immemorial, and they are naturally considered the original inhabitants of India. Their rich history and culture have provided tribes such as Santhal, Munda, Bhil, Meena, Ho Gond and others a distinct identity at the national and international level. The tribal areas of Rajasthan have been home to many tribes such as Bhil, Meena, Bhil-Meena, Damor and Garasia since ancient times. The tribes of Rajasthan have a history full of splendour and valor, and are thus famous for it. The tribal kings established their own kingdoms across the Rajputana. For instance, Dungaria Bhil had Dungarpur, Bansia (Vishna) Bhil had Banswara. Kotia Bhil had Kota, Jetasi Bhil had Abu as their kingdoms, which now constitute districts along these names in modern Rajasthan. Besides, Maharana Pratap, the great Rajputana warrior, had a Bhil warrior as his commander-in-chief, who is still revered by one and all.

However, the tribal people have been victim of social, economic and religious discrimination and exploitation notwithstanding their rich history. They have been deprived of education, have been socially looked down upon and rejected, have been made to serve as bonded labour: a fact that has been time and again accepted, officially and unofficially, by politicians, social workers and scholars alike. Jansatta, a Hindi daily, in a news report headlined, “Kendra Anusuchit Jaati-Janjaati ke Liye Vishesh Tantra aur Kanoon Banane ke Paksh Mein” (Centre in Favour of Framing a Special System and Law for Scheduled Castes and Tribes), quoted Union Social Welfare and Empowerment Minister Meera Kumar as saying that more than 16 crore people in India still suffer from the scourge of untouchability. According to Union Home Minister Shivraj Patil, the scheduled castes and tribes are discriminated against even after six decades of India’s independence and affirmative action is needed to change this. In a similar vein, Union Law Minister Hansraj Bharadwaj has maintained that the victims of excesses are paid only lip service. The law minister further said that the discrimination against scheduled castes and tribes should be stemmed at the grassroots level and unless we as a nation change our thinking, these excesses will continue.

Usually, non-tribals are held responsible for the backwardness, excesses on and exploitation of tribals. There is some truth to this generalization. But then are the non-tribals only to be blamed for tribal backwardness? Actually, if anybody has to be blamed for tribal backwardness it has to be tribals only. The facts speak for themselves. Take for instance the tribal subplan area of Rajasthan. As the sarpanch, pradhan, district board chairman, all are in most of the cases tribals of this area, so are the MLA, MP and tribal minister who invariably belong to this area. This only shows that they are well represented in governing and legislative bodies, and with a population of about 35 lakh they are not few in numbers. Yet, the common tribal is still struggling to make both ends meet even after 59 years of Independence, and only the tribal politicians, leaders, officials and employees and the youth can be blamed for the backwardness of the tribal society as they together have failed to discharge their responsibility toward their own community. Here, we will explore all this one by one.

AYUSH picnic cum get together @ Bhim Bandh, Waghadi

आयुश पिकनिक कम गेट टुगेदर, भीम बांध, वाघाडी

दिनांक :११/११/२०१२, रविवार

वेळ : सकाळी ९.३० ते सायंकाळी ५.००

ठिकाण : भीम बांध, सुर्या नदी, वाघाडी, तालुका डहाणू, जिल्हा ठाणे

एकत्र येण्याचे ठिकाण : वाघाडी थांबा, १० वाजे नंतर ५ पर्यंत कधीही भीम बंध येथे यावे

सहभागी होण्या साठी अर्ज जमा करा : www.picnic.adiyuva.in

वनभोजन कार्यक्रमाचा नकाशा : http://goo.gl/maps/J73VT

कार्यक्रमाची रूपरेषा :

अ) वाट सुर्या नदीची : ("पाऊले आदिवासी एकात्मतेकडे")

• वाघाडी स्थानका पासून भीम बांधाची पायी वाट, आणि भटकंती (अंदाजे 0.५ किमी)

• पर्याय २ - भटकंती इच्छुकांसाठी कासा वरोती पूल ते नदी लगत पायी (अंदाजे २ किमी )

ब) चर्चा आणि अनुभव देवाण घेवाण : (तंत्रज्ञानाचा उपयोग समाजुपयोगी बनविण्याचे संस्कार करूयात)

१) वैयक्तिक ओळख आणि परिचय

२) सामाजिक कार्याबद्दल अनुभव कथन

३) आदिवासी समाजा पुढील समस्या

४) आदिवासी विकासाची दिशा

५) आयुश रूप रेषा आणि विचार

क) आयेचा चुल्हा, वनभोजन : (पदार्थ बनवताना असलेली मायेची तुलना चव किवा विटामिन सोबत करू नये)

सहभागींनी स्वतः नदीकाठी बनवलेले जेवण नदीच्या काठावर सहभोजन व शतपावली

जेवण : सर्वांनी सहभागी होवून स्वयंपाक बनवणे

फराळ : किवा तत्सम पदार्थ आणणे उत्तम (जवळ दुकाने नाहीत, कासा २ किमी)

ड) निरोप : अभिप्राय, भविष्यातील कार्यक्रम, निरोप

वर्गणी : निशुल्क (स्वेछेने आयुश संचय मध्ये जमा करू शकता, ऑनलाईन ट्रान्स्फर )

Facebook Event Page : https://www.facebook.com/events/108448872648116/

Facebook Fotos : https://www.facebook.com/media/set/?set=a.541883325837409.144651.100000472403313&type=3

Save Land Save tribal | लेका, मला विकू नको !

पैशासाठी जमीन विकणाऱ्या आपल्या शेतकरी लेकाला जमीन विकू नको असे आर्जव करतेय धरणीमाता तिच्याच तोंडून . सकाळी उठले तर सूर्याच्या कोवळी किरणे माझ्या लांबलचक पसरलेल्या हिरव्यागार शरीराला सोनेरी अंघोळ घालत होती. आज मी फार खुश आहे .आज माझ्या लांबलचक शरीरावर पसरलेल्या शरीरावर भाताची पिकलेली सोनेरी कणसे कशी मस्त वाऱ्यावर डुलत होती .आज त्यांचा इथे शेवटचा दिवस आहे आज त्यांना कापून माझ्या लेकाच्या म्हणजे इथल्या मालकाच्या घरी नेणार . माझा लेक पण आज खूप खुश होता ...येयीलच इतक्यात ! .........तो काय आला ...अरे पण हे काय.... त्याच्या सोबतची ती सुटाबुटा ताली माणसे कोण अन ती माझ्या लेकासोबत काय करताहेत ?.....अरे हा तर गावचा तलाठी अन हा सर्कल अन ती दुसरी मोठ्या गाडीतून उतरलेली माणसे कोण ? अंनि हा तलाठी माझी मोजणी करून कागदावर काय लिहतोय ...? मला त्यांच्या बोलणे ऐकू आले ....तो मोठा साहेब तलाठ्याला म्हणाला," ३० ला फायनल करून टाका .असेही हि जागा फार कामाची नाय मिळत "म्हणजे मला हा मोठा साहेब विकत घेणार कि काय ...? न माझा लेक पण फार खुश दिसतोय .....मोठ्या सायबाने माझ्या लेकालाठरल्याप्रमाणे नोटांची काही बंडले दिली न ती मंडळी निघून गेली ..

माझ्या डोळ्यात पाणी आले ज्या लेकाची न त्याच्या कुटुंबाचीमागच्या तीन पिढ्यांपासून मी माय बनून सेवा केली त्याने आज मला एका मोठ्यासायबाला कवडी मोलात विकून टाकले ? मी प्रत्येक वेळी ज्याची पोटाची आग विझवली ....तुमची पोरेबाळे उपाशी राहू नयेत म्हणून मी उन पाऊस झेलून अन्न पिकवते तोच माझा लेक आज मला कसायाच्या हातात सोपवून चाललाय. का ...? कारण मी जुनाट झाले म्हणून कि माझी पिक उगवण्याची क्षमता कमीझाली म्हणून...?म्हातारे झाल्यावर आपल्या आयीला असे कुणी टाकून देते का ..!

तुझे बंधुभगिनी तुझ्या कामात आले नसतील तेव्हडी मी तुझ्या कामात आले हे कसे विसरलास ....तुझे आजोबा, तुझे बाबा, तू न आता तुझी मुले माझ्या बांधावरच खेळून मोठी झाली .नांगरणी करून थकल्यावर तू याच बांधावर विसावा घेतलास ,,,बाप मेल्यावर हि इथेच डोळ्यातली टिपे गळून तुझे दुख हलके केलेस न आज मी तुला भर कशी झाली ? लेका ,ऐक माझं मला त्या सायबाला विकू नकोस तुला कितीही मोठ संकट आले तरी मी तुझी साथ देयीन ...पण तो मोठा साहेब तुला फसवून तुझ्याकडून मला चण्याफुटण्याच्या भावात विकत घेवून कोटी रुपयाला दुसऱ्याला विकेल नाहीतर उंच उंच बंगले बांधील नाहीतर कारखाने बांधून रसायनाने माझे हिरवेगार शरीर भाजून टाकेल....तुला तुझ्या धरतरी आयीची अशी दुर्दशा पाहवेल का रे ...? मग कुठे पाहशील हिरवीगार झाडे न हिरवेगार भात न तुझ्याघरात पसाभर भात तरी कुठून येणार ...? त्या मोठ्या साहेबाने दिलेल्या पैशातून ...? न ते पैसे हि तू दारू पिवून संपवून  टाकलेस तर तुझ्या हाती काय नाय राहणार ..? पैसे काय दोन दिवसांचा सोबती पण मी आयुष्यभर सोबत देयीन .जशी तुझ्या वाडवडिलांची दिली होती .

तुझ्या वाड वडिलांनी मला आयीसारखे वागवले म्हणून मी हि त्यांची सेवा केली न आजवर तुझी हि सेवा करत आली पण आज तू फक्त काही पैशांसाठी मला विकून टाकलेस ...? का कारण तुझ्या मुलांचे शिक्षणाचे कर्ज फेडायचे म्हणून कि ,तुला नवीन घर बांधायचं म्हणून ! मुलीचं लग्न करायचेय कि शेती सोडून दुकान टाकायचे म्हणून ...कि मित्रासारखी दारू पिवून ऐशोआराम करायचं म्हणून ...का...?

लेका तुझी खरी संपत्ती तर मीच आहे जी दुसऱ्या कुणाला लुबाडू देवू नकोस भरपूर मेहनत करून ,सेंद्रिय  शेतीचा वापर करून विविध पिके घे म्हणजेतुला पैशाची नाद भासणार नाही कारण ती पिके तू बाजारात पण विकू शकतोस . तरीही जर खरोखरच गरज असेल तर मला तारण ठेवून कर्ज घे न ते फेडून पुन्हा मला सोडव पण कायमची विकू नकोस मला .मला विकून आलेले पैसे दोन दिवसात संपतील ,मग तुझ्या घरात कणगी भर भात .लाकूड फाटा ,भाजीपाला औ षाधी वनस्पती तू कुठून आणणार न ते विकत आणायला तू पैसे कुठून आणणार ?तुझी धरतरी माय आहे तोवर सर्व काही आहे नाय तर काही नाय .

म्हणून सांगते ऐक माझे ......

आदिकन्या | संचिता सातवी 

Author @ Google